என் காதல் காலியானதே! நன்றி - 2012!

கவிதை எழுதுவதற்காகவே இந்தக் "கண்மணி அன்போடு" துவக்கிய நான், சில பத்திகள் எழுதவும் கற்றுக் கொண்டேன்.

எழுதிய கவிதை எல்லாம், கவிதை என்று சொல்லும்படி இருக்காது, உரைநடையில் கொஞ்சம் எதுகை மோனை சேர்த்த, உடைத்துப் போட்ட வாக்கியங்கள் என்று சொல்லலாம்.

முதலில் நான் நினைத்ததுண்டு, காதல் கவிதைகள், கதைகள் மட்டும் தான் எழுத முடியும் என்று. யோசித்து யோசித்து படங்களில் பார்த்ததெல்லாம், தெருவில் பார்த்ததெல்லாம், கற்பனையில் எட்டியதை எல்லாம், பிறகு எனக்குத் தோன்றியதெல்லாம் (வயதுப் பெண் ஆயிற்றே) சேர்த்து எழுதிப் பார்த்தேன் காதலோடு கவிதைகளும் கதைகளும், ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் இதற்கு மேலும் என்னடா எழுதுவது என்றாகிப் போனது! காதல் காலியாகிப் போனது! நீங்கள் முதலில் இருந்து என் வலைப்பூவைப் பார்த்தால் புரியும், ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் என் காதல் வற்றிப் போனதை!

சிறுபிள்ளை பாருங்கள், தெரியவில்லை எனக்கு காதலையும்  தாண்டி எழுத கோடி இருக்கிறதென்று, அந்தக் கோடியில் சிறு துளியை, காட்டிக் கொடுத்த இந்த ஆண்டிற்கு நன்றி!

இப்போது படிக்கிறோம், தொழில்நுட்பக் கல்வி (உயிரியல் தொழில்நுட்பம்) நான்கு ஆண்டு முடிந்த பிறகு, என்ன செய்யப் போகிறேன்? மேலும் நிறையப் படிக்கலாம், ஆராய்ச்சி செய்யலாம், என்றெல்லாம், படிப்பில் ஒரு பிடிப்பை ஏற்படுத்திக் கொடுத்த ஆண்டு இது! நன்றிகள்!

ஏதாவது செய்து அப்பாவின் ஆசையை, நான் நன்றாக வர வேண்டும் என்கிற ஆசையை நிறைவேற்றி, "நல்ல பிள்ளை" பெயரெடுக்க மாட்டோமா? ஏங்கவைத்த ஆண்டிற்கு நன்றிகள்!

வீட்டில் இருந்தால் நிறைய விளையாடுவோம், கல்லூரி விடுதியில் கட்டுப்பாடு அதிகம் -

• இரண்டு மணிநேரம் கண்டிப்பாக தினமும் இரவு படிக்க வேண்டும், அலைபேசி பயன்படுத்தக் கூடாது, 
• நேரத்திற்கு சரியாக எல்லாம் செய்ய வேண்டும், 
• நேரம் கழித்து சென்றால் சோறு கூடக் கிடைக்காது! 
• அம்மாவிடம் தொலைபேசியில் பேசக் கூட, ஆயிரம் கேள்விகள் கேட்பார்கள் ஏதோ தொலைபேசியிலேயே என்னைக் கடத்திக் கொண்டு போய்விடுவது போல! 
• வரிசையில் நின்று தான் குளிக்க வேண்டும், ஆக வரிசைக்கு பயந்தே அதிகாலை எழுந்தாக வேண்டும், எழுந்து குளித்துவிட்டால், பிறகு என்ன செய்வது? படிக்கத் தான் வேண்டும், 
• விடுதியை விட்டு கல்லூரி வளாகத்திற்குள் மட்டும் தான் செல்ல அனுமதி, அதுவும் ஆயிரம் கேள்விகள், எங்கே செல்கிறாய், எதற்குச் செல்கிறாய் என்று... 
• இத்தனை விதிகளையும் தாண்டி, அம்மா அருகில் இருக்க மாட்டார் என்கிற பெரிய கொடுமை!

உள்ளூரில் இருக்கும் கல்லூரியில் விடுதியில் தங்கிப் படிக்கும் கிறுக்கு நானாகத் தான் இருக்கும். ஆனந்தமாக இருக்கலாம் என்று கல்லூரி விடுதியில் சேர்ந்திருந்தாலும் பரவாயில்லை, இத்தனை கொடுமை என்று தெரிந்தும் விடுதியில் சேர்ந்தேன்! தோழிகள் எல்லாம் "லூசு" என்றார்கள். எனக்கே தெரிந்தது, புரிந்தது, நான் லூசு என்று. மகிழ்ச்சியை எல்லாம் முழுவதுமாய்ப் பறிக்கும் இடம் தான் என் கல்லூரி விடுதி, தோழிகளோடு இருக்கும் இன்பத்தைத் தவிர. ஆனால், அதையும் கூட படிக்கும் நேரத்தில் அறைத் தோழியிடம் பேசினால் தண்டனை என்று கொடூரமாக்கினார்கள்! அருகில் இருக்கும் தோழியிடம் பேசினால் தண்டனை, படிக்கும் நேரம் படுத்தால் தண்டனை, வருகைப் பதிவில் கையொப்பமிட மறந்தால் தண்டனை! தண்டனை தண்டனை தண்டனை! இப்படி ஒரு விடுதியில் நானாக சென்று சேர்ந்தால், என்னை லூசு என்று தான் நானே சொல்லிக் கொள்ள வேண்டும்!

ஆனால் நான் சேர்ந்ததன் காரணம், நன்றாகப் படிக்கலாம், ஆம்,  விடுதியில் இருந்தால் நன்றாகப் படிக்கலாம், கவனம் சிதறாது! 

அப்படி ஏன் நன்றாகப் படிக்க வேண்டும்? அப்பா... காரணம் அப்பா... நான் எப்படியாவது மிக மிக மிக மிக மிக.... நன்றாகப் படிக்க வேண்டும் என்று பேராசைப் படும் என் அப்பா! நான் சாதாரணமாக 90 சதவீதம் வாங்குவேன். ஆனால், அப்பாவுக்கோ நூறு தான் வேண்டும்! அதற்காக விடுதியில் சேர்ந்தேன்! 

என்ன விடுதி, அம்மா இல்லாத நரகம் அந்த விடுதி! அழுதேவிட்டேன் பிறந்த நாள் அன்று அம்மா அருகே இல்லை என்று! :( அம்மா சொல்லிவிட்டார், நீ வீட்டில் இருந்து படித்த மட்டும் போதும், அடுத்த ஆண்டு விடுதி வேண்டாம் என்று. என்னைப் பிரிந்து சோகமாக இருக்கிறதாம் அவருக்கும்.

எனக்கு நீளமான கூந்தல் :) :) ஆனால் எனக்கே என் கூந்தலை பின்னிக் கொள்ளத் தெரியாது (அத்தனை செல்லம்) அம்மா தான் பின்னி விடுவார். விடுதிக்குச் சென்ற பிறகு தான், நானே பின்னல் போடக் கற்றுக் கொண்டேன், என் வேலைகளை ஓரளவு நானே செய்யக் கற்றுக் கொண்டேன், அம்மா இல்லாமலே! (இந்தப் பொண்ணுக்கு ஒன்ற மீடருக்கு முடி இருக்கு, இப்டி இப்டி சீவி கெளம்ப ஒரு மணி நேரம் ஆகும் - உண்மை தான் ஒரு திரைப்படத்தில் சொன்னது, பின்னல் போட கற்றுக் கொள்வதற்குள் நான் பட்ட பாடு இருக்கே! அப்பப்பா! )

வீட்டைப் பிரிந்து, அப்பா அம்மா தம்பி, பாசம் புரிய வைத்த ஆண்டுக்கு நன்றிகள்!

விளையாட்டாய் எழுதத் தொடங்கி, நேற்று ஒரு விழாவையே , அதுவும் நேர்மையான ஒரு பெரிய மனிதர் - திரு சகாயம் ஐ.ஏ.எஸ். அவர்களின் முன்னிலையில் தொகுத்து வழங்கும் அளவுக்கு எனக்கு வாய்ப்புகளை அள்ளித் தந்த ஆண்டு!

விழாவில் வாய்ப்புத் தந்த தொழிற்களம் சீனிவாசன் ஐயாவிற்கும், அருணேஷ்வரன் அண்ணாவிற்கும் என் நன்றிகள்; என்னைப் பாராட்டி ஊக்கம் தந்த ஜோதி கணேசன் ஐயாவிற்கும் என் நன்றிகள்!

எனக்கு ஊக்கம் தந்த என் அம்மாவிற்கும், என்னிடம் அதிகம் எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்து வளர்த்து வரும் அப்பாவிற்கும், எப்போதும் வலைப்பதிவு எழுத வேண்டும் என்று கணினியில் உட்கார்ந்தாலே, அவனை விளையாட விடவில்லை என்று சண்டையிடும் அன்புத் தம்பிக்கும் என் நன்றிகள்!

சோகம்! ஏதாவது வந்தாலும், அழுததும், கண்ணீர் வடித்ததும், அதைக் கரைத்துவிடும் ஆற்றலைக் கொண்ட, கண்களை கண்மணிக்குக் கொடுத்த கடவுளுக்கு என் நன்றிகள்!

வருக 2013! ஆங்கிலப் புத்தாண்டு தான், அதனால் என்ன? இன்று அதைத் தான் பின்பற்றுகிறோம், பொதுவாக உலகமெங்கும்! ஒரே நாளில் உலகமே கொண்டாடும் நல்ல நாள் தானே அது? ஒரே நாளில் நல்ல எண்ணங்கள் எல்லா இடத்திலும் வாழ்த்துக்களாக சுற்றி வரும்போது, உறுதியாக நல்லது நடக்கும், அதைமொழியின் பெயரில், கொண்டாட மறுப்பது நியாமில்லை! 

வாழ்த்துக்கள்! உங்களது நாட்கள் இனி வரும் நாட்கள், இனிமையாக அமையட்டும்!