தொடர்கதை --> காதலி காதலி!#14

முந்தைய பாகங்கள்:   

காதலி காதலி!  #1 | #2  | #3 | #4  | #5 |  #6  | #7  |  #8  |  #9 |   #10 |   #11 |  #12 | #13


தில்லியைச் சென்று அடைந்திருந்தான் முரளி. ரயில் நிலையம், புரியாத மொழி, சற்று பதட்டமாகத் தான் இருந்தது!

நிறைய பேர் சொல்லிக் கேட்டிருக்கிறான் முரளி, "இந்தி தெரியாம தில்லிப் பக்கம் போனா, கொஞ்சம் பாத்து தான் இருக்கணும்.."

அது வரை அப்படிப் பதட்டமாக உணர்ந்ததில்லை முரளி. தன்னை அழைக்க வருவதாய்ச் சொன்னவரும் வரவில்லை அங்கு.

அலைபேசியை வெளியே எடுத்தான். பட படவென எண்களை அழுத்தினான். அந்த எங்கள் நியாபகமாக இருந்தது, என்றும் மறக்காத எண்கள்.

பேசிமுடித்து வைத்தான் அலைபேசியை. இன்னும் சிறிது நேரத்தில் வருவதாகச் சொன்னதால், அமர்ந்தான் அங்கிருந்த வரிசை நாற்காலிகளில். சுற்றி பார்வையைப் பரவவிட்டான்.

பர பரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள் அந்த நகர மக்கள். அப்போது தான் ரயில் வந்து சென்றிருந்ததால், கூட்டம் நிறையவே இருந்தது.

கூட்டத்தில் தன் உடைமை எதையும் இழக்க விரும்பாத முரளி, பத்திரமாக தன் பையை, கையிலேயே வைத்திருந்தான்.

என்ன தான் பெரும் நகரமாக இருப்பினும், தலை நகரமாக இருப்பினும், நெரிசலும் மாசும் அதன் அழகை சற்றுக் கெடுத்துக் கொண்டு தான் இருந்தது.

காத்துக் கொண்டே இருந்தான், அரை மணி நேரம் கடந்திருக்கும்.

அப்பாடா அதோ வந்தாயிற்று.. முரளி காத்திருப்புக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வந்தாயிற்று அவனை அழைத்துச் செல்வதற்கு.

தூரத்தில் அந்த உருவம் பார்த்ததும் கண்கள் மின்னியது முரளிக்கு.
பார்த்து எத்தனை நாட்கள் ஆகிற்று!

அருகில் வந்ததும் பேசத் தொடங்கினாள் அவள், " மன்னிச்சுடு முரளி, நேரமாகிடுச்சு, அசந்து தூங்கிட்டேன், நேத்து பரிட்சை இருந்ததா.. ரொம்ப நேரம் முழிச்சிருந்தேன்டா, அதான்... கோவமா?"

"இல்ல இல்ல பரவால, இப்போவாச்சு வந்தியே, நான் நல்ல வேல வந்து அலைபேசில கூப்டேன், இல்லனா இன்னும் தூங்கிருப்ப, எப்பவும் இப்டி தான் நீ.."

"சரி சரி ஒடன இப்டி சொல்லாத என்ன, அதான் மன்னிப்புக் கேக்றேன்ல.. வா கெளம்பலாம்.."

அவள் பெயர் சிந்து. முரளிக்கு நல்ல தோழி, காதலி, வழிகாட்டி, பாசமாய் இருப்பதில் அன்னையும் அவளே!

"பூ போன்ற மனம் அவளுக்கு.,சிறு கடுஞ்சொல் கூட தாங்க இயலாத, தொட்டாச்சிணுங்கி!காயம் தரும் வார்த்தைகளே பேச அறியாத, மழலை!மழையின் ஓசை போல இதமான படபடப்பான பேச்சுக்கு சொந்தக்காரி!மண் வாசம் போல இதமான வாசத்திற்கு குத்தகைக்காரி!அனைவருக்கும் தன் அம்மா எவ்வளவு அழகாகத் தெரிவார்களோ, அது போல் அனைவருக்கும் அழகாய்த் தோன்றுபவள்!முரளிக்கோ, எல்லா இளைஞரின் வாழ்விலும் இருக்கும் தேவதைப் பெண்போல், இவள் அவன் வாழ்வில் தேவதை!"

இருவரும் பேசியவாறே பேருந்தில் ஏறி, சென்று அடைந்திருந்தார்கள் சிந்துவின் வீட்டை. மிகப் பெரிய அரண்மனை அல்ல! ஆயினும் சற்று பெரிய வீடு. சாயம் சற்று வெளுத்து முந்தைய தினம் மழையில் நனைந்து இருந்தது!

இருவரும் வீட்டினுள் நுழைந்தார்கள்.

"வாங்க தம்பி, ரொம்ப நேரம் காத்துக்கிட்டு இருந்திங்களா? இவள எழுப்ப நானும் மறந்து போய்டேன். பயணமெல்லாம் நல்லா இருந்ததா? போய் குளிச்சிட்டு வாங்க சாப்டலாம்."

"இல்லமா நான் என்னோட நண்பன் வீட்ல தங்கறதா இருக்கேன். நான் உங்களையும் அப்பாவையும் பாத்துட்டுப் போலாம்னு தான் வந்தேன். அப்பா இல்லையாமா வீட்ல?"

"அப்பா இப்போ வருவாங்க, நீ மொத போய் குளி அழுக்குப் பையா... குளிச்சிட்டு வந்து சாப்ட வா., சாப்டுட்டு போகலாம், இங்கயே மாடில தங்குனு சொன்னாலும் கேக்க மாட்ற..", இடை மறித்தாள் சிந்து.

"இல்ல சிந்து இங்க தங்குனா, பயிற்சி மையம் தூரமா இருக்கும், அதான்."

"ஏதோ ஒரு காரணம் சொல்லிட்டே இரு, ஒழுங்கா சாப்டுட்டாவது போயேன்.."

"சரி சரி சாப்பட்றேன்.."

"ம்ம் போ, அந்த அறைல உன்னோட பையெல்லாம் வச்சுட்டு, குளிச்சிட்டு வா.."

"ஆமா தம்பி குளிச்சுட்டு வாங்க..", சிந்துவின் தாய் அமுதா சொன்னார்.

குளிக்கச் சென்றான் முரளி.

அண்ணா பல்கலைக்கழகம் சென்னை. அங்கு தான் முதலில் சிந்துவைப் பார்த்தான் முரளி. இந்திய அளவிலான, நடனப் போட்டி., சிந்து நாட்டியம் ஆடுவதில் தேர்ந்தவள். அந்தப் போட்டியில் கலந்து கொள்ள வந்திருந்தாள்.

முரளி அங்கு தான் படித்துக் கொண்டிருந்தான். முரளிக்கு அந்தப் போட்டியை ஒருங்கிணைப்பதில் முக்கியப் பங்கு. அப்படித் தான் பழக்கமானது முரளிக்கும், சிந்துவிற்கும்.

பார்த்ததும் இருவருக்கும் பிடித்தது. எல்லாக் காதலர்களையும் இணைப்பது போல, அலைபேசி தான் அதன் பிறகு இவர்களையும் இணைத்து வைத்தது!

திருமணங்கள் இன்றெல்லாம் சொர்கத்தில் நிச்சயம் ஆவதைக் காட்டிலும், அலைபேசியிலும், இணையத்திலும் தானே நிச்சயம் ஆகின்றன!

சென்னையில் இருந்து, சிந்துவின் சிறு வயதிலேயே தில்லி சென்றிருந்தார்கள் அவளது குடும்பம். விடுமுறை காலங்களில் தவறாமல் சென்னையில் உள்ள உறவினர்கள் வீட்டிற்கு வருவது சிந்துவின் வழக்கம். வரும் போதெல்லாம் முரளியின் வீடு செல்வதும் வழக்கம்.

காதல் என்றானவுடன், இருவருமே பெற்றோரிடம் சொல்லத் தயங்கவில்லை. பெற்றோரும் ஆரம்பத்தில் சற்று பயந்து மறுத்தாலும், பின்பு ஒப்புக் கொண்டு இருந்தார்கள். ஆனால் "அடிக்கடி பேசிக் கொண்டே காதல் என்ற பெயரில் வீணாய் நேரத்தை செலவு செய்யக் கூடாது" என்ற நிபந்தனை போட்டிருந்தார்கள் இருவரது வீட்டிலும்.

இதோ, இப்படி அன்று ரேணுகாவின் தந்தை ஒப்புக் கொண்டு இருந்தால், நன்றாக இருந்திருக்குமே அவர்களது வாழ்க்கை. தன் லட்சியம் அடைந்து ரேணுகாவை கரம் பற்றி இருப்பானே முரளி.

********************************************************

ரேணுகாவின் காதல் கணவன் சேர்ந்தானா ரேணுகாவோடு?

முரளி அடைந்தான தனது மாவட்ட ஆட்சியர் ஆகும் லட்சியம்?

வாசிக்கலாம் வரும் பாகங்களில்!