பெண்கள் மட்டும் தான் சமைக்க வேண்டுமா?

உங்கள் வீட்டிலும், என் வீட்டிலும் அம்மா தான் சமைக்கிறார் இல்லையா? இருக்கலாம், சில வீடுகளில் ஆண்கள் சமைப்பதுண்டு. ஆனால், பெரும்பாலான வீடுகளில் பெண்கள் தான் சமைக்கிறார்கள்.

சிறுவயதில் இருந்தே, என் அம்மா சொல்வார், "பொம்பளப் பிள்ள, சமையல், வீட்டு வேலை எல்லாம் செய்யக் கத்துக்கணும்..."

இது அடிக்கடி என் அம்மா சொல்லும் "டயலாக்". அப்போது எனக்கு கேள்வி கேட்கத் தோன்றியதில்லை! "பெண்கள் தான் இதெல்லாம் செய்ய வேண்டுமா? ஆண்கள் செய்யக் கூடாதா?" என்று.

அந்த வயதில் என் அம்மா சொன்னாரே என்று, வீடு பெருக்குவது, தோசை சுடுவது, இப்படியாக சின்னச் சின்ன வேலைகள் எல்லாம் கற்கத் தொடங்கினேன். வீட்டில் மூன்று அறைகள் எனது தொகுதி.  பள்ளியில் சென்று பாடம் படித்துவிட்டு வீட்டிற்கு வந்ததும், தினமும் என் தொகுதியை நான் தான் பெருக்க வேண்டும். மற்ற இரண்டு அறைகளை அம்மா பெருக்கிக் கொள்வார்.

இப்படி எனக்கு விவரம் தெரிந்து, ஐந்தாம் வகுப்பில் இருந்து வீட்டு வேலை சொல்லித் தருகிறார்கள் எனக்கு. வீடு பெருக்குவதில் தொடங்கி, இன்று, பாத்திரம் துலக்குவது, துணி துவைப்பது, என்று வீட்டு வேலைகள் எல்லாமே ஓரளவு சொல்லிக் கொடுத்துவிட்டார் என் அம்மா.

சமையல் செய்வதற்குக் கூட பயிற்சி தருகிறார்கள், இதோ இன்றும் விடுமுறையில் எனக்குத்  தனியாக சமையல் பயிற்சி வகுப்பு எடுக்கிறார் என் அம்மா. ஆனால், என் தம்பிக்கு எந்த வேலையும் சொல்லித் தருவதில்லை!!!! :(

சிறு வயதில் தான் விவரம் இல்லை. இப்போது இருபது வயது ஆகப் போகிறது, பெரிய ஆள் ஆகிவிட்டேனே! விவரம் வந்து விட்டது எனக்கு. :)

எப்படி என்கிறீர்களா? என் அம்மாவிடம் கேட்டேன், "ஏம்மா, என்னையே எல்லா வேலையும் செய்ய சொல்றீங்க, இந்த தம்பி இருக்கானே (அவனுக்கு பனிரெண்டு வயதாகிறது) அவன ஏம்மா ஒரு வேலையும் செய்ய சொல்ல மாட்றிங்க? பொண்ணு தான் எல்லா வேலையும் செய்யணுமோ?"

அம்மா சொன்னார், பெண்களால் தான் இந்த வேலைகள் எல்லாம் சிறப்பாய் செய்ய முடியுமாம். பிள்ளைக்கு என்ன தேவை என்று அம்மாவால் தான் எப்போதும் சரியாகப் புரிந்து கொள்ள முடியுமாம். பெண்களால் தான், அம்மாவால் தான் அன்பாகச் சமைக்க முடியுமாம். வீட்டு வேலைகள் எல்லாம் பெண்களின் கடமையாம். இன்று நான் இந்த வேலைகள் எல்லாம் கற்றுக்கொள்ளாவிட்டால், பிற்காலத்தில் அவதிப் பட நேருமாம்! 

இப்படி பெண்களால் மட்டும், இந்த வேலைகளை எல்லாம், சிறப்பாக, அழகுணர்வோடு, நுணுக்கமாக எப்படி செய்ய முடிகிறது?

"சித்திரமும் கைப்பழக்கம், செந்தமிழும் நாப்பழக்கம்"

இப்படி சொல்வார்களே, அது தான் காரணமோ? இதோ, என் அம்மா சொல்வது போல், செய்வது போல், இன்னும் எத்தனையோ அம்மாக்கள் சிறு வயது முதலே தங்களது மகளுக்குக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள், பயிற்சி தருகிறார்கள்.

ஒருவேளை, இப்படி பழகுவதால் தான், சிறப்பாகச் செய்கிறார்களோ? பெண்கள்?

சிறப்பாக சமைக்கும் ஆண்களும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள், அவர்களும், மீண்டும் மீண்டும் சமைத்துப் பழகியதால் தான் சிறப்பாகச் செய்கிறார்கள், என்று கூட சொல்லலாம்.

அது சரி, இப்போது, நான் ஏன் சமையல் என்று பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன்? காரணம்?

இருக்கிறது, பெண்கள் தான் சமைக்கிறார்கள் சரி, ஆனால், சமைப்பது பெண்களுக்கு மட்டும் தான் தெரியவேண்டும், என்று அவசியம் இல்லையே?

ஆண்களும் கூட சமைக்கக் கற்றுக்கொள்ளலாம். நீங்கள் ஒரு ஆண் என்றால், இந்தக் கேள்வி உங்களுக்கு,

"உங்களுக்கு, சமைக்கத் தெரியுமா? உங்கள் அம்மாவிற்கோ, மனைவிக்கோ, உடல் நிலை சரி இல்லாத போது, நீங்கள் சமைத்ததுண்டா?"

இல்லையா? அப்படி என்றால், நீங்கள் பாவம்! ஆம், உங்களுக்குப் பிடித்தவருக்கு சமைத்துக் கொடுப்பதில் இருக்கும் ஆனந்தம் எவ்வளவு பெரியது தெரியுமா? 

இந்தக் கேள்விக்கு பதில் "ஆம்" என்றால், உண்மையில் நீங்கள் அந்த ஆனந்தத்தை உணர்திருக்கக் கூடும். ஆம் தானே?

ஆண்கள் பொதுவாக வெளியே வேலைக்குச் செல்வார்கள், அதனால், வீட்டில் வேலை செய்வது இயலாது. ஆண்களும் வீட்டில் பாதி வேலைகளைப் பார்க்க வேண்டும் என்று நான் சொல்லவில்லை.

ஆனால், உங்கள் வீட்டுப் பெண்ணுக்கு உடல் நிலை சரி இல்லாத போது, நீங்கள் வெளியே உணவு வாங்கி வந்து கொடுப்பதைக் காட்டிலும், நீங்களே அன்பாய் சமைத்துக் கொடுத்துப் பாருங்களேன்?

உறுதியாகச் சொல்கிறேன், நீங்கள் இப்படிச் செய்தால், பெண்கள் மீது பொறாமைப் படுவீர்கள்!

ஏன்? அதில் கிடைக்கும் ஆனந்தம், வேறு எதிலும் கிடைக்காது.  உங்களுக்குப் பிடித்தவருக்கு, அன்பைக் கலந்து சமைத்துக் கொடுப்பதில் அத்தனை ஆனந்தம் இருக்கிறது! 

 ஆண்கள் (என் அப்பா, அண்ணா, தம்பி, மாமா, சித்தப்பா, பெரியப்பா இப்படி பெரும்பாலும் இதுவரை நான் பார்த்தவர்கள் எல்லோருமே ஒரு சிலரைத் தவிர) பொதுவாக சமைப்பது, வீட்டு வேலை செய்வது என்றால், ஏதோ, கௌரவக் குறைச்சல் என்று நினைக்கிறார்கள். 

திருமணம் ஆவதற்கு முன்பாக, வெளியூரில் தங்கி படிக்கும் போதோ, வேலை செய்யும் போதோ, சமைத்துச் சாப்பிட்டவர்கள், பெரும்பாலும் அதன் பிறகு சமைப்பதே கௌரவக் குறைச்சல் என்றே நினைக்கிறார்கள்.

ஆனால், என்னைக் கேட்டால், நான் சொல்வேன், அப்படி நினைப்பவர்கள் எல்லோருமே, வாழ்வில் ஒரு பெரும் ஆனந்தமான தருணத்தை இழந்துவிட்டவர்கள்!

பாவம் அவர்கள். 

ஒரு பெண்ணிடம் கேட்டுப் பாருங்கள், தான் வைத்த ரசம், அருமை என்று தன் கணவரோ, அப்பாவோ ஆசையாய் கையில் ஊற்றிக் குடித்தால், அவளுக்கு அப்போது எப்படி இருக்கும் என்று!

நன்றாக இருக்கிறது என்று சொல்ல வேண்டும் என்று கூட இல்லை, ஒரு கை அதிகம் சாப்பிட்டாலே போதும், அது அத்தனை ஆனந்தமாக இருக்கும் அவளுக்கு!

இந்த ஆனந்தத்தை உணர்ந்ததில்லையா? நீங்களும் சமைத்து, இந்த ஆனந்தத்தை உணர்ந்து பாருங்கள்! புரியும்!

என்னடா... சோறு... அதுக்கு இவ்வளவு பெரிய பதிவா, ஆனந்தம், பேரானந்ததம்னு நெனைக்கிறீங்களா? 

ஆமா, சோறு (இப்படி தமிழில் சொல்வது கூட இல்லை பலர், சாதம்(இது தமிழ் இல்லை) - "rice" இப்படித் தான் சொல்கிறார்கள், தமிழில் சொன்னால் கூட தரக் குறைவாகக் கருதுகிறார்கள்) அதற்குத் தானே நீங்களும் நானும் இன்று எல்லாமே செய்கிறோம்! அதற்குத் தானே இந்த ஓட்டம் எல்லாமே? 

அதனால் தான் இந்தப் பதிவு, மிக முக்கியமான பதிவு :) :) :)

(குறிப்பாகச் சொல்ல வேண்டும் என்றால், இந்தப் பதிவு, நான் சமைக்கக் கற்றுக் கொண்டதன் விழைவு :P :) :D )